15 Temmuz’a Mahsus
Tarih tekerrürden ibarettir. Yaşananlar, gün gelir farklı bir boyutta tekrar bir ulusun karşısına çıkabilir. İşte 15 Temmuz, tarihin tekerrür ettiğinin bizatihi göstergesidir. Selçukiler dönemine gidelim. Türk devletlerinin en uluları arasında yer alan bu imparatorluğun nasıl içten içe çöktüğünü bir hatırlayalım. Alamut Kalesini kendilerine siper etmiş olan Hasan Sabbah ve fedaileri, halkı sapkınlaştırmaya ve devleti çökertmek için ellerinden gelenleri artlarına koymamışlardı. Bunun günümüze yansıması ise; yıllardır izzetli Türk milletinin ekmeği ile beslenip güya İslam uğruna işler yaptıklarını savunanlar, 15 Temmuz günü bu milletin üzerine yürümekten çekinmemeleridir. Cuma günleri topladıkları teberrulardan (!) kurban yardımlarına (!) Kur’an kursu yardımlarından (!) diğer hayır adı altında aslında şer olan isteklerini bu millete masumca gösterip aramıza yerleşmeye başladılar. Okullar açıp militan yetiştirdiler. Söyleyin bana sapkın fedailerden ne farkı var bunların?
Unutmak yine bir gün başa gelmesini garanti etmektir. 15 Temmuz ve daha nice unutulmaması gereken tarihi vaka mevcuttur. Aziz Türk milleti bu yapılanları asla unutmamalı. Geçmişini iyi bilmeli ve geleceğe o şekilde yön vermelidir. Yıllardır devletin içinde devlet olmaya çalışanlar o gün Türk milletinin, bid’at ehli olmayan temiz Müslümanların karşısında ne yapacaklarını şaşırdılar. Ayrıca o gün, güneşin balçıkla sıvanmayacağını ve Allah’ın mutlak zaferini Müslümanlara yaşattığını da gördüler. Yıllardır bu alçak yapılanma ortaya çıkmadan önce de tarafını belli eden düşünürlerimiz vardı. Rahmet olsun bu gibi adi yapılanmaların karşısında duranlara. Yazıklar ve lanet olsun bu alçaklarla saf tutanlara! Söylenecek çok söz var. Ancak bizlerin söylenecek sözden çok yapılacak icraatlere ihtiyacımız var. Mehmet Akif’in ‘’Allah bu millete bir daha istiklal marşı yazdırmasın.’’ duasına bir kez daha âmin diyelim.
Bu yazımı Türklerin görklü atası Bilge Kağan’ın şu sözleriyle sonlandırmak istiyorum; Çin milletinin sözü tatlı, ipek kumaşı yumuşak imiş. Tatlı sözle, yumuşak ipek kumaşla aldatıp uzak milleti öylece yaklaştırırmış. Yaklaştırıp, konduktan sonra, kötü şeyleri o zaman düşünürmüş. İyi bilgili insanı, iyi cesur insanı yürütmezmiş. Bir insan yanılsa kabilesine, milletine, akrabasına kadar barındırmaz imiş Tatlı sözüne, yumuşak ipek kumaşına aldanıp çok çok, Türk milleti, öldün… (Kültigin Kitabesi Güney Yüzü)
Türk milletinin bir kötü huyu vardır ki o da çabuk unutmasıdır. Unutmayanlara, unutulmayanlara selam olsun!
Başarılar diliyorum