Yaktın Kendini Be Tayfun Abi!..
Şimdilerdeki gibi, boğazımıza dek batağa batmadığımız günlerdi. Seksenlerin sonu, doksanların başı olan yıllardı çocukluk yıllarım. Sokak; yaşıyor, nefes alıyordu resmen. Her aydınlatma direği arkasında gizlenmiş bir çocuk, her müstakil evin bahçesine kaçan patlak bir top vardı mutlaka. İnsana olan güven vardı, komşuluk vardı, saygı vardı ve benim için o yıllarda en önemli olan şey vardı sokaklarda, bolca. Çocukça eğlenmek… Bir şekilde herkesin derdine de ortak […]