Saatlerce oturup düşündüm bayım
Sadece ölünce mi anlaşılır bir insanın kıymeti
Bence sevilmemek insanın en büyük kıyameti
Yaşamakla ölmek arasındaki ince çizgideyim
Son dördün geldi belki de artık gitmeliyim
Umutlarım sarmaşıklara meyilliydi
Sahi bayım umudun rengi yeşil miydi?
Düşünmek insanın en büyük düşmanı
Sahi oturup hiç düşünmeyen kaldı mı?
Dertsiz olmayı hayal ettim hep
O da yeşil sarmaşıklar gibi sadece hayallerde kaldı
Gri bir şehrin içinde yeşili aramaktı benim hikayem
Umudun rengi yeşildi bence
Söylesene bayım ya sence?
Ben Nuseybe Kaya. 23 yaşındayım.
Gazi Üniversitesi Arapça Öğretmenliği 1.sınıf öğrencisiyim.
Yazmaya ilgim, Mısır’da yaşadığım yıllarda içimdeki vatan özlemini bir nebze olsun gidermek için dışarıya yansıtmadığım duygularımı kağıda dökmemle başladı.
