Yek Nefes
Aldığım her dünyalık nefes, ciğerimin raflarında tozlu eski zaman kalıntısı.
Birikiyor.
Ve bir zaman telkin ediyor; dar, naftalin kokulu, gün görmemiş.
Zihnimin her ânı, benin duyulmuş zahiri gelecek zamanı.
Tek üflemelik duyulmuş gelecek zamanın teskin ve de teslim ahî güzafı.
Bir nefes birikiyor içimde.
Annenin evlat feryadı, babanın ekmek kavgası ve asılı zincirlerle genç bir suret…
Birikiyor içimde.
Büyüyor göğüsüm.
Dünya içimde ben dünyada.
Asılıyım zihnimden, gökyüzüne.
Ve genişledikçe yükseliyorum, biriktikçe genişliyor.
Gelecek zamanı duydum, berzah-ı âlemde.
Büyüyorum, üflüyor ve bekliyorum.
Üfledikçe ben birikiyorum.
Bir ben ki şairin ip koptu dediği.
Ciğerimin sedasız; tozlu ceviz sandıklı, tıkalı dünya semasında.
Ben yek vücut iken ciğerimde, zihnim çoklu zaman dönencesinde.
h be! Bir âh ki tüm zamanlardan müstesna.
Ciğerimin çınarı, zihnimin mutaassıp kapaklı güzel gün alacası.
O da tek nefes, üfle.
