Hayat Hikâyesi

Bir hikâye nasıl başlıyorsa,
Benim hikâyem de öyle başladı
İlk önce
Hayat bana gülümsedi.
Mutluluk nedir,
Yaşama sevinci nedir, diye sordu
Bilemedim, bilemezdim
Aklım ermezdi böyle şeylere
Sonradan, hayatı yaşayarak öğrendim
Mutluluğun bir kelimeden daha fazla olduğunu
Yaşama sevincinin ise dünyanın en güzel kelimesi olduğunu öğrendim
Bu değerli kelimeler insanın bir parçası olmalıydı
Onu avutmalı, sevindirmeli aynı zamanda,
Hayata tutunması gerektiğini anlatmalıydı
Hayat bunları bana anlattı, yaşatarak anlatmıştı
Sonradan sırtını döndü
Nedenini bilemedim
Aslında ben ona küsmeliydim
Sevdiklerimi bir bir almıştı benden
Yapayalnız kalmıştım
Kimsesiz bir sokağın başında
Hüzünlerim, dertlerim ve vicdanımla…
Düşündüm, çok düşündüm
Hayat, insanları bir eşya gibi etrafa savururken
Sadece izleyebildim
Elimden bir şey gelmiyordu
Zaman durmuyor,
İlerliyordu
Sonradan fark ettim,
Hayat bana küsmemişti
Sadece dünyanın acımasızlığını öğretmek istemişti
Ben hayatı öğrenmiştim
Sevinçlerle, dertlerle ve kederlerle…

Rümeysa TUNÇ