“Hayat boşluk kabul etmiyor” bu cümleyi anımsıyorum, bir yerde kulağıma çalınmıştı. Basit bir söylem gibi duruyordu ilk duyduğumda. Zamanla bu cümle içimde dönüp durdu. Boş kalmanın, boşlukta olmanın benim lugatimdeki karşılığı neydi onu irdelemek istedim. Sürekli meşgul olmak, sürekli koşmak sürekli birşeyleri kovalamak, sürekli konuşmak, sürekli çalışmak, sürekli…..  buraya bir sürü şey sıralanabilir. Uzatmaya lüzum yok. Lakin “sürekli” olan hersey hayatımızda kastedilen boşluğu doldurabilir mi? […]

“Gün bitti derken bir yenisine başlamak.” Tam olarak bu düşünce ve ardından gelen duygu bizi sonsuz aleme hazırlıyor. Sonu olmayan bir hayatı yaşadığımızı düşünmemiz ama sonu olduğunu da bilmemiz isteniyor. Peki sonu olmayan bir dünyada yaşıyormuş hissi nasıl hasıl oluyor bizlerde? Ruhlar yaratıldığı vakit ebedi yaşayacağımızı bildiğimiz bir alemin varlığına inandığımız ve tasdik ettiğimiz için olabilir mi? Sonsuza kodlanmış ruhlarımız yanlış bir alemi benimseyerek onun […]

Fotoğraflar insanlık tarihine düşülen notlar gibidir. Yüzlerce binlerce an, hatıra, izdüşümü… Her fotoğrafın ayrı bir hikayesi vardır. Bu sebeple fotoğraf kareleri içine saklanmış anıları görebilmek için hem farklı bir gözle hem de bir zaman yolculuğuna çıkarak bakmak gereklidir. Ufak bir çocuğun elinde şekerlemesi, yüzünde tebessümüyle hafızaya kazınır bazen bu kare. Bazen askere kınalı kuzusunu uğurlayan gözü yaşlı bir ana düşer gönle. Bazen dünyaya gözünü açıp […]