Sokakta daha önce de gördüğüm gönlü güzel, kalbi hoş çocuklar her zamanki gibi ellerinde harçlıkları bakkalın açılmasını bekliyorlardı. Bir de güzel muhabbetleri vardı ki bir iki kelime duymuş olmam dahi dikkatimi üzerlerine çekmişti. Yanlarına gidip oturdum ve “Ben de size katılabilir miyim?” diye sordum. Aldılar beni aralarına. Başladı biri konuşmaya, oldukça sinirli bir şekilde, “İsrail diye bir devlet mi varmış, nasıl başkenti olsun!” dedi, çok haklıydı. Diğeri de alaycı bir tavırla devam etti “Bırak oluyorsa olsun!” dedi. Sonra hepsi birden Yavuz Amca’nın elindeki gazetelere baktı. En üstte İsrail hakkında bilgiler yazıyordu. İncelemek için birini yalvar yakar aldılar. Aldıkları için mutluydular ancak başkentinin Kudüs olduğunu gördüklerinde yüzlerinde oluşan manzara berbattı. Söylenen ilk söz “Hayır Kudüs olmasın!” ardından tartışma başladı asla susmuyorlardı. Biraz bekledim ardından sakince söze başladım. “Ey Muhammed evlatları sakin olun bu dava haktır hak olan davada zaten muhakkaktır sözünü hiç mi duymadınız? Biz Bedir’in arslanları, Kafkas’ın kartalları değil miyiz? Şair Erdem Beyazıt’ın dediği gibi seversek cennet kızarsak cehennem olamaz mıyız? Korkmayın çocuklar biz duamızı eksik etmezsek Allah’ın izniyle Hz. Ali’nin de dediği gibi mazlumun öç alma günü zalimin zulmettiği günden daha korkunç olacak, Rabbimizin vaadi gerçekleşecek, masum çocukların tellere takılan balonları mutlaka semayla buluşacaktır.” Yaklaşık birkaç dakika sessizlik dolaştı aramızda. Çok geçmeden de bozuldu. İçlerinden en küçük olan “Kudüs benimdir!” diye bağırdı yüzündeki buruk tebessümle. Abisi devam etti gözünden akan bir damla yaşla “Kudüs bizimdir!” bense kalbimdeki hıçkırıklarla daha fazla dayanamayıp sadece bir iki kelime söyleyebildim. “Kudüs hepimizindir.”
Ankara Kahramankazanlıyım. 13 yaşındayım. Muradiye Kanuni İlköğretim Okulu’nda 8. sınıf öğrencisiyim. Yazı yazmaya okulumun düzenlediği bir yarışma ile başladım ancak istediğim sonucu alamadım. Şükür ki yazmaktan vazgeçmedim ve annemin değerli bir arkadaşı vesilesiyle Genç Yazar’la tanıştım. Şimdilerde insanları mutlu etmekten zevk duyan, hayallerinden asla vazgeçmeyen, gülmeyi lehçesine borç bilen ve vatan toprağının her karışına aşık bir Anadolu kızıyım.
