Edebiyatımızda yıllardır gidişlere dair pek çok şey yazılıp çizilmiştir. Bırakılan bu sadâlardan birisi de rahmetli Asım Ağabeye aittir. Nitekim sıklıkla, belki de birçoğumuz kime ait olduğunu bilmese de, zihnine yerleşmiş olan “Göçtü kervan, kalmak yok!” sözü de ona aittir. Sürdürmüş olduğu kısa ama bereketli yaşamı boyunca yazmak eylemiyle hep iç içe olsa da çok fazla basılmış eseri mevcut değildir. Çünkü onun hayatı gençlerin bu yolda elinden tutup nasıl yürüneceğini öğretmekle geçmiştir. Birçok derginin çıkmasına öncülük etmiş olmasıyla Türkiye’de dergi fuarlarının açılmasına öncülük etmiştir. Gelin size derdini dava diye yaşayan ve olanca onuruyla sırtında taşıyan Asım Ağabeyin kitabından söz edeyim.
Uçtun Yine Deli Gönül
Vefatından sonra basılmış olup Asım Ağabeyin dergilerdeki yazılarının derlemesi olan bu kitabın son bölümünü ise Asım Ağabeyin dostları, talebeleri, kardeşleri, yoldaşlarının yazmış olduğu hüsnü hatıralar oluşturuyor.
Heybeme çil çil altın doldurur gibi hissetti bu kitaptaki alıntılar.
İstiklal köklerdedir, der mesela bir sayfasında. Köklerine bakmadan, köklerine tutunmadan yükselmenin beyhude olduğunu gösterir bu da.
Avrupa’da yapılan araştırmalara göre Osmanlı’nın ne kadar büyük olduğunu anlama ezikliğinden bıktım, der bir başka sayfasında. Ve ekler: “Avrupalılar bulmadan anlayamayacak mıyız ne kadar büyük olduğumuzu? Mevlana’yı okumanın gerekliliğini fark etmek için Madonna’nın Mesnevi’yi okuyup beğenmesini bekleyenlerden bıktım. Bilimin Allah’ı ispat etmesini bekleyenlerden, bal peteğine Allah yazdırmaya meraklı dergicilerden, bir hakikati batıl popüler kişilere söyletmeye çalışan eziklerden bıktım.”
Geri kalmak istiyorum. Kalp kalesini berk tutmam lazım! İleri gitmek isteyenler de çok ileri gitti artık! Tamam, orası ileri, doğru ama hakikatin yurdundan ileri gitmek istemiyorum! Kalbimin hizasından ilerisi bana cehennem!
Satırları da sadırlardan eksik olmaması gereken alıntılardandır.
Kitabın sonlarına doğruysa ekler: “Gel kardeşim, dünyada sevdiğimiz Müslümanları anlatalım!”
Âh Asım Ağabey… Nasıl güzel bir çağrıdır bu? O hâlde biz de çağrına uyalım. Ve anlatalım seni. Senin gibileri.
Okurken bir yandan dünyadan geçen güzel kervanlar geçtiği için sevineceğiniz bir yandan da geçip gittiği için üzüleceğiniz bir kitap. Yeni kervanlar çıkarma sırası bize gelmiştir belki de çoktan.
Rahmetle…
Kalemine sağlık sevgili Zeynep :’)