“Bir Hesap Alabilir Miyim?”

Ey insanlar:

duyun, duyurun;

unutmayın, unutturmayın

beş dakika alacağım var

bu hayattan. 

Milli Eğitim

‘aslına sadık kalınarak’

kısaltılmamış

bir Tarık Buğra hikayesi borçlu bana. 

Çok değil, beş dakika

alacağım var zamandan. 

Gazze’li, Chopin’li

sinüs ve kosinüs teoremli

hapisli, isyanlı

Oxford ve Edinburgh’lu

bağlaç olan “de” 

ve ek olan “-ki” li

Bir beş dakika verin bana. 

Bayram yerinden uzak olsun. 

Şimdi öyle

sakin sakin 

tuttuğuma bakmayın bıçağı.

Eğer hakkım olan 

beş dakikayı

alamazsam 

pekala nahoş şeyler yaşanabilir

koridorlarda…

Çünkü kelimeyi değil hikayeyi

okumamız lazım geldiğini

öğretmediler bize,

Edebiyat dersinde. 

Yaşayarak belledik bunu,

okuyarak. 

Okumayanlar, karanlıkta kaldı. 

‘Ve bu karanlıkta…’

daha neler!

Beş dakika için alırsanız 

ışığımı 

üçyüz saniye saydırırım Ali’ye

Mutlaka sayacak

ve atlayacaktır sayıları. 

Nereye sunulur bilmem

ama pek güzel bir

tasarı borçlu bana dünya

Meselen; kesme tahtalarının

yanına konulacak

ıslanmayan şiir defterleri!

böylece vitaminlerime savaş açıp 

Bir şair olabilirim. 

Evet!

Benden çalınan o

kutsal beş dakikada

tasarladım bunu

İcat edecek kadar

sayısalcı değilim henüz. 

Unutmadı ve unutturmadı iseniz

‘aslına sadık kalınarak’

kısaltılmamış bir

beş dakika rica ediyorum

sizden. 

İşte şu renkli şekerlemelerin

bitivermesi kadar bir 

Beş dakika.

hiçbir şey 

bilmeyecek kadar bir

Beş dakika.

“kahrolsun israil”

sloganları atacak kadar bir

Beş dakika. 

ters düz periyotlu periyotsuz

fonksiyon deklemlerini kavratacak bir

Beş dakika. 

kırmızı, siyah, beyaz

yeşil…

yeşil…

yeşil bir

Beş dakika…

Hatice Hazal GÖKÇİMEN

Ben Hatice Hazal, şimdilerde tek derdi büyük bir susuzlukla okumak, yazmak ve izlemek olan; öğrenmeyi çok seven, tarihin tozlu sayfalarında kendine dünyalar kuran, şiir tutkunu; yeni yerler görmeyi, arkadaşlarıyla muhabbet etmeyi, gökyüzünü ve gülümsemeyi çok seven; Hatice olmaya çalışan bir lise öğrencisiyim.