Selamünaleyküm.
Yüreğin nasıl?..
Seni anlatmak istiyorum. Çok olmadı tanışalı ancak bu kısıtlı süreye rağmen kalplerimiz zamanın değil yakınlığın esas olduğunu ispatladı adeta. Hem sonrasında dünya ahiret kardeşliğimiz bu yakınlığı perçinledi. Elhamdülillah…
En baştan anlatmak istiyorum. Hatırlar mısın bilmiyorum, ilk karşılaştığımızda öğlen-ikindi vakti arasındaydı. Sana ismini sordum mu hatırlamıyorum. Sanırım Merve seni tanıtmıştı. Nefise diye. Ben de “Yaa, benim de arkadaşımın adı.” diye tepki vermiştim. Sonrasında elindeki atıştırmalık yiyeceklerinle Gençlik Merkezi’nin bahçesine gitmiştin. Evet, ilk tanışmamız bundan ibaretti. Sonra aynı grupta olmanın verdiği beraberlikle birlikte kalplerimiz daha da yakınlaştı.
Ben senin en çok hangi davranışını sevdim biliyor musun? İnsanları kırmama çabanı… Yumuşaklığını, empati yapabilmeni ve vefanı.
Ne kadar meşgul olursan ol her zaman için ayıracağın vakti bir şekilde bulmanı. Velev ki yolda ol, markette ol, otobüste ol…
Tatlı dilini… Sana da söylemiştim gerçi arada senin kelimelerini örnek alıyorum biliyor musun? Balım mesela.
Balım, umarım senin gibi yumuşak olan yüreğin iyileşmiştir…
Hayır sandığınızda şer, şer sandığınızda hayır vardır. Neyin neye vesile olacağını kestiremiyoruz…
Seninle ilgili isteğim dünya, ahiret kardeşliğimizin Rabbimizin bize takdir buyurduğu ömür bitene kadar devam etmesi. Birbirimizin daha iyi kulluk yapabilmesi için iyilikte yardımlaşmamız ve zihnimi süsleyen en nadide hayallerimden biri de birlikte Arş’ın gölgesindeki gençlerden olmamız. Hatırlıyor musun? Telefonda kitap tahlili yaparken Arş’ın gölgesinden bahsetmiştik. İkimizin de yüzünde kocaman bir tebessüm. Bana şu an gülüyorsun değil mi, demiştin. Evet Nefise, en büyük hayallerimden biri Arş’ın gölgesinde seninle birlikte olmak.
Bu gözlerin o günü göreceği güne hazır olması gerekiyor. Sonra orada birlikte Efendimiz aleyhisselatu vesselama gidelim. Anlatalım, biz iki binli yılların genç kızları olarak Arş’ın gölgesindeki gençlerden olmak istedik. Rabbim bize merhamet etti. Bize bu büyük nimetini tattırdı, diyelim Resulullah’a (sav).
Söyle Nefise, nasip olacak mı dersin?
Ümitvarım…
“Çünkü kâfirler topluluğundan başkası Allah’ın rahmetinden ümidini kesmez.” (Yûsuf Suresi 87. Ayet)
Birlikte Arş’ın gölgesindeki gençlerden olmamız duasıyla… Allah’a emanet ol balım.
