Saatlerce oturup düşündüm bayım Sadece ölünce mi anlaşılır bir insanın kıymeti Bence sevilmemek insanın en büyük kıyameti Yaşamakla ölmek arasındaki ince çizgideyim Son dördün geldi belki de artık gitmeliyim Umutlarım sarmaşıklara meyilliydi Sahi bayım umudun rengi yeşil miydi? Düşünmek insanın en büyük düşmanı Sahi oturup hiç düşünmeyen kaldı mı? Dertsiz olmayı hayal ettim hep O da yeşil sarmaşıklar gibi sadece hayallerde kaldı Gri bir şehrin […]

Uzunca bir yolculuktan geldi Heybesinde geç kalmışlığın verdiği mahcubiyet, Biraz da kırılmışlıklar. Yolculuk boyunca pek çok şey götürmüş yol, heybesinden. Mutlulukları çalınmış, gülücükleri solmuş. Yine de ihmal etmemiş yüz yüze oturmayı, Yaraları içinde birikmiş. İnkar etmiş acıyı, yüzünde yapmacık gülümsemeler. Bin düşmüş, bir kalkabilmiş… Düzenbazlığın girdabında, Bir kere düzen bozmamış. Çok defa düzende bozulmuş ama… Uzunca bir hayalden geldi. Yol yorgunu, yolu yorgun. Kıvrıldı karşıma. […]