Kimsesiz bir yaz rüzgarı gibi esiyor
Sensizliğin sesi,
Kendini hep en derinlerimde gizliyor
Tanrı, dünyada mükafat sunup
Mutluluk damla damla doldururken toprak bedeni.
Sensizliğin sesi
Sızıyor içeri, mutluluk taşıyor benden
İçime hiç dolmamış mutluluk
Cahille geçen bir günün gecesi gibiyim
Yorgun ve boşlukta
Elde edemediğim şeyler önümde yığınla
Zihnimde damla damla bir akıntı var
Delikli bir süzgeçten geçiyorlarlar sanki
Sensizliğin sesini
Zihnimde yarı yapışkan birikinti
Neffessiz uykularım vardı
Sonsuz derinlikte
Senden önceydi
Gözlerim yaşarmazdı ufacık seste
Beklemekten kırışmış göz kapaklarımla
Kızıl bir odada
Kırık aynada kendimi izliyorum ,
Edip Akbayram bir şiir yazıyor
Tehlikeli bir beste yapıyor Zülfü Livaneli,
Küflü duvarları dalgalar yalıyor burda
Karşı köşede mavili kız
Sessizliği sensizlik dolduruyor.
