Fısıltı
Tan süzülürdü ulu başından Kan damlıyor yamaçlarında, Tanrı Dağı’nın Acuna nizam veren oğulları vardı, Çocuklarının kanıyla sulanıyor toprak ana, Adını unutuyor insan Dağı delip gelmişlerdi ergenokondan Demir parmaklarında ardında Siliniyor hepsi akıllardan “Sizin çocuklarınız yok mu?” diyor Yavrucak, Konuşamıyor insan gözlerine bakarak Yalnız kurt görünce etrafını saran çakallar, Gibi elleri üzerinde, beşikteki ümmetin Çocuklara, tarihe, toprağa, dine kıyıyorlar. Rabia Rümeysa YAVRU