Sonsuz Özlemin Başlangıcı
Sonsuz özlemin başladığı gün 02.12.2021
Çok tuhaf; zihnimin reddettiği ama kalbimin acıdığı karmakarışık günlerin başlangıcı
Yine birkaç gündür düşünüyorum seni.
Sesini düşlüyorum tekrar tekrar, unuturum diye ne kadar çok korkuyorum bir bilsen…
Çok derinden gece olsun istemiyorum. Sanki gökyüzünün kararmasıyla birlikte benim de içime doğuyor özlemin.
Sen benim toprağımdın. İnsan ağacını topraksız bırakır mı hiç baba?
Beni yarım bıraktın, artık kurumaya başladı dallarım.
Yeşermiyor yapraklar.
Gelsene rüyalarıma, kavuşalım oralarda.
Seninle hiç gidemediğimiz yerlere gidelim,
Bari rüyalarda gidelim.
Rüyalarıma da gelmiyorsun baba.
Sonsuz özlemin başlangıcı…
Numaranı silmedim hala biliyor musun?
Şu an çalsa telefonum, telefonumda adını görsem, sorgularsam namert olayım baba.
Sanki hem bana çok uzak hem bana çok yakınsın.
Sana seni sevdiğimi çok söylemedim gibi ya da ne kadar söylesem de yetmeyecek.
Bir insan bir insani bu kadar sever mi Allah aşkına sen söyle.
Severmiş.
Sonsuz özlemin başlangıcı…
Beni sensiz çok erken bıraktın.
Benim seni sevmeye ömrüm yetmez ki…
Cennette de buluşalım baba.
Çocukken ki aptal gülüşüme, şaçma sorularıma yine, yineden, sabırla cevapla.
Şakalarıma sadece sen gül istiyorum.
Türk kahvesi içmeyi, yemek yemeyi seninle seviyorum.
İnanır mısın seninle kavgalarımızı bile özledim. Artık eskisi gibi değil.
Sonsuz özlemin başlangıcı…
Bazen, bazı günler çırılçıplak hissediyorum.
Sanki insanların arasında o ruhsuz bedenim ürperiyor, üşüyorum.
Güçsüz hissediyorum ilk defa,
Çünkü sensizlikten.
Sen, sensiz kalmadın ki.
Seni senden kıskanıyorum baba,
Seni çok seviyorum.
İyi ki doğdun.
Bugün pasta üfleyemedik.
İyi ki doğdun, deyip öpemedim seni,
Özür dilerim.
Sormayın bana ölülerin doğum günü kutlanır mı, diye. O, size göre öldü.
Kabullenemedim hala.
Sen, ben kabulleneyim diye çok defa hatırlatıyorsun aslında yokluğunu da şunu bilmiyorsun; ben ölürsem ölürsün baba.
Sonsuz özlemin başlangıcı…
Marmara Üniversitesi Hemşirelik Bölümü
