17 Nisan 2024

Zevahir

Şair: Müberra KOÇAK

Yüreğime aşkın neşr olduğundan beridir,
Ekseriyetle seni düşlerim.
Bir mahfil yeri yaptım yeryüzünü senin için;
Sabah üzerime gün doğdu mu,
Ben seni severek ibadetime başlarım.

Bilmez misin dilhun yüreğimdeki hasreti?
Bir değil bin yıl gözler yolunu!
Gözlerime çalınmış gece vaktinin koyuluğu,
En çok toprak hatırlatır bana yokluğu.
Ben senin bahçelerinde çalışırım gönül tokluğu.

Benim gönlümden senden başka kervan geçmez,
Yüreğimin bildiğini dilim söyletmez.
Aşkın lal olup rahmet diye dünyama yağar.
Ben bir senin baharını bilirim,
Sensiz geçen mevsimler bana zarar.

Tam bir karanlıkta tanıdım seni;
Sen sağır ben dilsiz olsam,
Yüreğim haykırırdı sevdiğimi.
Sen görmediğimi sanırsın ya hani,
Ben ezberledim yüzünü inan ki!

Terk edişinin ağırlığı zuhur ederken bedenime,
Hiç bitmeyen uzun geceleri bana sor.
Ben perdelerin ardından bakarım, gözlerimde kor.
Sen bakınca yalnız bir zevahir görürsün,
Ben sana bakınca meftun olurum, unutmak zor…

Sensiz metruk bir güne açılır gözlerim;
Dünüm yok, bugünüm yok, dostum yok neyleyim?..
Gelmesen de bıraktığın yerde beklerim.
Taş olsa çatlar, dağ olsa devrilir;
Velhasıl ben önünde aciz bir faniyim!

Dildar olup geçersin eşikten,
Bilmem kaç kişi geldi geçti bu beşikten.
Gurbet yoluna çoktan adım atmışsın,
Tüm odaları karanlıkta bırakmışsın,
Bari gitmeden canımı da alsaydın.

Havalar soğudu, bir beyaz kefen yağıyor gökten.
Analar, yavruları büyümeden kesilir mi sütten?
Sen benim en büyük nimetim, tek gayem;
Derdimin dermanısın sen, tek çarem…
Efkan dolu haykırışlarıma keşke bir kulak versen!

Varlığına her gün bin müdana ederim,
Git nereye gidersen ben seni hep severim,
Karanlığa uzatır elimi celb ederim.
Bilirim, görürsün de gelmezsin;
Severim, yüreğin taştandır hissetmezsin!