Kategori: Edebiyat

Allah’ım yarattığın kulları seviyorum. Ama bazen sevmiyorum. Bu elimde değil. Kırılmasınlar diye elimden geleni yapıyorum. Sen onların içlerine bir şekilde, kötü niyetimin olmadığını bildir. “Sadece biraz değişti hepsi bu” diye fısılda. Allah’ım, şarkıların içinde geçen “Tanrı’yı” ısrarla Allah diye değiştirerek söylememin üzerinden çok zaman geçti. O hassasiyet ile kelebeğin ömrü birdi sanki. Sonra ben aynı kaldığımı sanırken, hiç değişmemişlik hissini taşıyarak değiştim. ‘Değişmeyen tek şey’ […]

Aklıma hücum eden bilgileri tartmaktan, Aklımı tartmaktan, Kayıtsızlaşmaktan, İnsan türü düşmanlığının kıyısına gelip gelip geri kaçmaktan, Kendini iyi insanmış gibi görmekten, Kendi doğrularıma kapılmaktan, Yanlışları kendi doğrularıma sızdırmaktan, Doğruları yanlışlardan ayırt edemeyecek kadar cahil hissetmekten, Samimiyetsizliğe şahit olmaktan ve samimiyetsiz davranmaktan korkmaktan, Korkudan, Kaygıdan, Kuru edebiyat yapıyor gibi hissetmekten, Sözümü kıymetsizleştirmekten, Sözlerimi çok kıymetli görme ihtimalinden, Ortalığı velveleye vermem gerekirken vermemekten, Ortalığı velveleye vermemem gerekirken […]

‘İkra’ dendi bize İstanbul, münferit şehir. Yollarını sıkıntıyla yürüsen de sevinçle katetsen de sana kucak açan şehir. İnsanoğlu bazen anlamlandırmak ister; sokaktaki çocuğun ağlamasını, neden sekiz saat uyumamız gerektiğini ya da çayı neden demli sevdiğini. Bu anlam karmaşası içinde kendini güvende hissetmek ilk isteyeceği duygulardandır. O beyhude arayış çoğu gece içini kemirir. Yola çıkar ve yürür. Ulaşmak ister aslında. İstanbul sahaflarını bilir misiniz? Bilirsiniz tabii. […]