Ey Çocuk

Düşme sen ey çocuk
İnsanlığın bataklık dünyasında
Düşme ki kaldıranın olmaz senin
Yıldızlar dökülse ay inse yere
Düşme sen ey çocuk
Ebabillerin taşına layık olsa da
Tüm insanlık
Ebabile hacet yok
Vicdanlar taşın ta kendisidir
Bakma sen ey çocuk
Görme dünyanın aymaz yüzünü
Kör olmuşları
Aldanıp aldırmazları
Duyma sen ey çocuk
Kınamaların vızıltısını
Ki karıncaların ayak sesleri ondan daha anlamlı
Daha gür seslidir
Süleyman’a su taşıyan karıncadan biliriz
Gül sen ey çocuk
Karanlığında boğulan
Çukurlarda debelenen zulüm anıtlarının
Kıskacında dünya
Para kibir güç
Kırbacında şeytanın
…
Güzel günlerin ve bitmeyecek baharın rüzgarı sanadır
Cihanı boğan
Ölümü öldüren gülüşünle
Sen ey çocuk
Düşme sen ve hatta kaldır bizi düştüğümüz yerden

Hilal Şeyma KANDEMİR