Tan süzülürdü ulu başından
Kan damlıyor yamaçlarında,
Tanrı Dağı’nın
Acuna nizam veren oğulları vardı,
Çocuklarının kanıyla sulanıyor toprak ana,
Adını unutuyor insan
Dağı delip gelmişlerdi ergenokondan
Demir parmaklarında ardında
Siliniyor hepsi akıllardan
“Sizin çocuklarınız yok mu?” diyor
Yavrucak,
Konuşamıyor insan gözlerine bakarak
Yalnız kurt görünce etrafını saran çakallar,
Gibi elleri üzerinde, beşikteki ümmetin
Çocuklara, tarihe, toprağa, dine kıyıyorlar.
