19 Kasım 2023

Hemrâh

Yazar: Kübra İLERİ

Kader mi görmezden geliyor yoksa yollar mı aşina benliğe? Nice yaşlar geçerken merhamet çınarını gölge yapan, yolunu şaşmış gönüllere ferman olmuş topraklarda yeşerir hemrâh. Yüzü gülmezlere ışıltılı bakışlar bırakırken demlenen gençliğinde bir çift gözyaşı bırakır.
Bunca gamı ruhunda yaşatırken yeryüzünde ev kurduğu için kâinata bir müjde kaynağı olur.
Hemrâh geriye kalan bir tutam yalnızlık, bir parça kırgınlıkla yeniden inşaa eder meskenleri; yaşatırken yaşlanmasına rağmen.
Devinimselleşen her şeyin en başından tekrar başlar yükleri ağırlaşıncaya dek.
Gökyüzünde bir kubbede seyre duruyor Anka kuşunun efsanesini dinlemeye her başladığında.
Kader çarkı dönüyor, razı geliyor yaşadıklarıyla.
Sebepsizce bitişlerine ve gidişlerine aşina olmayan bu topraklarda insan olma vasfının en güzel izahetini veren hemrâh, insanlık dersi bırakıyor, yazgıların ardına düştüğü çocukluk yıllarına.
Herkes hayatına dönmüş, her şey unutulmuş ve vefasızlıkla taçlanmışken; bir zamanda geldin, diğer zamandan selam söyle. Yine affederim gülüşüyle gökkuşağına göz kırparken virane olmuş çöllere gürül gürül bahar getirmiş hemrâh. Çiçek açmayan topraklar kuraklığından vazgeçmiş bir hemrâh ki tecellisi, tesellisi çok gönlü yok edilmeye kalkılmış.
Köklerinden kaçan bitap hayatlara ruhundan hazineler ihsan ederek tüketmiş kendini.
Gurbete gitmesine gerek kalmadan yabancılaştırılmış kendine.
Hemrâhsız kalan yollar taş…
Bahçeler çiçeksiz…
Mevsimler baharsızlığa terk edilirken, kusurlu hemrâh seçilmiş.
Davası olmayan yargılara terk edilen hemrâh, kayyumlara göğüs germek zorunda kalırken, akşamları sabahlara değişir hale gelmiş divanlar da.
Hakimi olduğu hayatın sanığı haline getirilirken onun için tek bir gözyaşı dahi düşmemiş bu topraklara.
Savaşsız kalplerin hicran yükü hemrâha miras kalırken, zaman pervasız kalmış. Yaralar kapatılmadan yeni yaraların izleri umut vaadinde saklanarak kalbine imza atılmış. Hemrâhsız kalan bir emanetin gölgesizliği onun mutlağıdır.
Hemrâh geldi. Nice gönülden görülmeden bir hevâ uğruna geçerken; vatanı kendi, başkenti ruhu seçilmiş. Adalet terazisi mazinin elinde zikredilirken kulaklar düğümlü, hemrâhın sesi olmadan.

Herşeyi zamana bırakan Hemrâh
Bir gece vakti geçmişe bırakıldı

Gözleri sözlerinden daha yorgun olan HEMRÂH’a ithafen…