Çocuktun hani, ayağında kara lastiklerle bayırları aşardın Suyu kana kana içer, nefesi de sık alırdın Ne günah bilirdi omuzların ne tövbe Son nefesle korkutamıyordu iblis bu yüzden Yükü olmayan teraziler gibi rahattın Kavaklar gibi uzundu çocukluğunun geceleri Hani saklambaç oynuyordun da Saklandığın karanlıktan korkup ortaya çıkıyordun Masumluğun hiçbir silaha evrilmemişti henüz ama Savaş başlamak üzere bilmiyordun Bilmiyordun yalanlarla sıvanmış kulaklara gerçeklerin giremeyeceğini Bu yüzden insanların […]

İncelecek bir yanı kalmamış ipine tutunarak Meçhul olmayan akıbetin, meçhul olan vaktine kadar El mecbur, her gün ineceğiz kuyuna Kangren olmaktan da, düşmekten de korkuyorum ama Ruhum aç kalacağına, cesedim aç kalsın Sonsuz kişilerin kervanına davetini duydum Sabrettim canavarı ıslah eden kıtlığa Karıncalarla bu yüzden aramı soğuttum İnsanlıktan ağır yük var mı ola Emre OKYAY

Fotoğrafta gördüğünü, aynanda bulamıyorsan eğer Tutuşmuş kağıtlar gibi yavaş yavaş Beyazdan siyaha dönüp yok olurken Anlamını yitirmenin getirdiği sancılarla Atılan naraları duyacaksın yüreğinden. Uzaklaştıkça silinecek yaralar ondan Er ya da geç barışacaksın savaşınla Bile dost olur insan Bu hiç ummadığı anda Sonsuz merhametin yağmurundan Bir damla düşmüş kalbine Uyan! Odur seni kurtaran, Bilendiğin tüm intikamlardan. Emre OKYAY

Tatlıdır, nasıl da masum, bir huzur içinde Sinmemiş gurbetin kokusu, uykusunda ninnilerin Sen uyandığının farkına varana kadar Farkına varmadan yitirdin o dünyasız gülüşleri Görememen meğer bundanmış Gün görmeyen bağrına da mevsimini sormuşlar Büründüğün örtüde kaç dikiş var kim bilir Cennet olur cehennem olur da Bu kumaştan yeni elbise olmaz Boyunu aşmış suskunluklar yumağı etrafında Kendinden karartırken her hörgüç günleri İmdatlar bir bir atlıyor Dili olmayan […]