Ödünç bir ses dudaklarımdaki,
Gözlerimde taklit edilmiş acılar…
Nedir bu matem sisli zihnimdeki?
Taşımıyor artık beni ipekten kırılgan kanatlar.
Gecenin kadifeliğinde kaybolmuşum,
Nekahetini çoktan doldurmuş yıllar.
Yalnızlığımın üstüne günler doğurmuşum,
Mahmur bir uykudan uyanır anılar.
Geç yağan yağmurların,
Faydası dokunmaz çiçeklere.
Dilhûn yüreğim ses etmez,
Bitmek bilmeyen nekahete.
Ölü bir bedeni taşıyan,
Bir minik ruhtan ibaretim.
Yeryüzünde bitsin artık çilem,
Çabucak sürsün icabetim.
Ben Müberra, zihnimden kalemime dökülenleri yazar. Hayal gücümün verdiği meyveleri resmeder, esen rüzgarın ardından gezerim. Anları fotoğraflar, anıların koleksiyonculuğunu yaparım. Yaşadıkça öğrenir, öğrendikçe paylaşırım. Hayatın küçük büyük tüm güzelliklerini görmeyi, göstermeyi amaçlarım. Mana arayan bir yolcuyum bu da benim hezarfen olma yolculuğum.
