Bu ülkede bazı şeyler çok komik. Ama henüz gülmeye yeni başlamışken trajikomikleşmeye de başlıyor. Geri kalmışlığı ayrı, ilericiliği ayrı trajikomik. O sebeple, maruz kalmamanın yollarını ararken yoruluyor da yoruluyorsun, biliyorsunuz… Geçen bir arkadaş “Kedileri hiç sevmiyorum.” diye bir cümle kurunca o cümlenin samimiyetine sarılasım geldi (linç edilir, dünya vatandaşlığından dışlanır diye ismini açıklayamıyorum). ‘Popüler sempatilerden’ uzak bir cümle olduğu için böyle hissettim. Çünkü kedi sevmek, […]

Bir kusursuzluk yarışında kan revan içinde kaldık. Modern dünya illüzyonu bize burada cenneti yaşamaya o kadar inandırıyor ki kesin ip var düşüncesi bile geçmiyor zihinlerden. Paha biçilmez hâle getirdiğimiz dünyalıklar burasının ekip biçip gideceğimiz bir yer olduğunu unutturmada son derece mahir. Ama olmuyor tabii. En nihayetinde etimoloji izin vermiyor buna. Dünya demek aşağı demek. Unuttun galiba her şeyin en iyisi, en güzeli bodrumda muhafaza edilmez […]