Rutubetli Umutlar
Nihayet bodrum merdivenlerinin başından gelen ayak sesleriyle irkildim. Günlerdir kimseler uğramıyordu, belki de haftalardır. Yalnız değildim ama diğerlerinden farklıydım. Öyle hissediyordum çünkü bir an önce bu rutubetli yerden kurtulmak istiyordum. Diğerlerinin pek umurunda değildi, onlar geldikleri yeri çoktan unutmuşlar gibi görünüyordu. Bense hâlâ o nemli toprağın kokusunu içimde taşıyordum. Güneşin ilk ışıklarıyla aydınlanan bahçeyi, etrafta gezinen karıncaları, toprağın altında rızkını arayan solucanları… Sahi ben ne […]